Autor: ts_pm

Od nowego roku wchodzi w życie ustawa z 29 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1926). W efekcie interpretacje indywidualne wydane przed wejściem w życie klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania (przed 15 lipca 2016 roku), a które dadzą korzyści podatkowe od 1 stycznia 2017 roku, przestaną chronić podatników. Zmiany przepisów i ich skutki komentuje Tomasz Krzywański z zespołu Private Client.

KOMENTARZ | Tomasz Krzywański, prawnik w zespole Private Client GWW

Nowelizacja przepisów podatkowych z dnia 29 listopada to nie tylko zmiany w zakresie kwoty wolnej od podatku i opodatkowania funduszy inwestycyjnych. Niejako „przy okazji” uchwalono też przepis rozszerzający zastosowanie klauzuli obejścia prawa podatkowego.

Klauzula weszła w życie 15 lipca 2016 r. i miała zastosowanie do korzyści podatkowych uzyskanych po tym dniu. Wyjątek stanowili podatnicy, którzy uzyskali wcześniej indywidualną interpretację podatkową. Ich klauzula nie obejmowała niezależnie od tego kiedy powstała korzyść.

Ostatnią zmianą przepisów ustawodawca postanowił zamknąć również i tą furtkę. Jeżeli więc korzyść podatkowa powstanie u podatnika po 1 stycznia 2017 r. to mogą mieć w jego przypadku zastosowanie przepisy klauzuli, niezależnie od tego kiedy uzyskał on interpretację podatkową. Pamiętajmy, że korzyść podatkową należy rozumieć szeroko, przykładowo: niepowstanie zobowiązania podatkowego, odsunięcie w czasie jego powstania, obniżenie jego wysokości albo powstanie lub zawyżenie straty podatkowej, oraz powstanie nadpłaty lub prawa do zwrotu podatku albo podwyższenie kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku.

Niezależnie jednak od powyższej nowelizacji dwie rzeczy pozostają stałe. Po pierwsze, „próg istotności”, czyli wysokość osiągniętej w ciągu roku korzyści podatkowej, od której może mieć zastosowanie klauzula to sto tysięcy złotych. Po drugie, klauzulę stosować może tylko Minister Finansów. Innymi słowy w postępowaniu przed wszystkimi innymi organami interpretacja chroni w takim samym stopniu jak dotychczas. W postępowaniu klauzulowym interpretacja może utracić tę moc tylko na podstawie decyzji wydanej przez Ministra Finansów, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Artykuł wraz z komentarzami ukazał się na łamach Dziennika Gazety Prawnej z dnia 19 listopada 2016 r., link.

Interpretacje indywidualne wydane przed wejściem w życie klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania (15 lipca), a które dadzą korzyści podatkowe od 1 stycznia 2017 r., przestaną chronić podatników

Komentarz Tomasza Krzywańskiego w artykule Łukasza Zalewskiego – link.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C‑231/15 o rozliczenie MTR pomiędzy Petrolotem a Polkomtelem. Trybunał stwierdził zgodność z unijnym prawem wstecznego skutku uchylenia decyzji MTR, stanowiącego podstawę sporu pomiędzy tymi operatorami. Radcowie prawni Rafał Duczek oraz Maciej Doktór analizują, czy i w jakim trybie wsteczne skutki uchylenia decyzji regulacyjnych mogłyby działać na gruncie prawa polskiego.Przedmiotem niniejszego artykułu jest więc próba dokonania analizy konsekwencji wyroku TSUE w kontekście procedur krajowych, w tym odpowiedzi na pytanie: „co ten wyrok może w praktyce oznaczać?”. Artykuł dostępny jest na portalu TELKO.in – tutaj.

JPK to co do zasady bardzo dobre narzędzie, którego efektem powinno być uszczelnienie systemu podatkowego. Mamy jednak do czynienia z porażką Ministerstwa Finansów, zarówno pod względem przepisów regulujących JPK, jak i rozwiązań informatycznych – pisze Zdzisław Modzelewski.

KOMENTARZ | Zdzisław Modzelewski, doradca podatkowy, wspólnik praktyki podatkowej GWW

Jednolity Plik Kontrolny to co do zasady bardzo dobre narzędzie, którego efektem powinno być uszczelnienie systemu podatkowego. Mamy jednak do czynienia z porażką Ministerstwa Finansów, zarówno pod względem przepisów regulujących JPK, jak i rozwiązań informatycznych. Przykładem jest choćby niezgodność struktury JPK VAT z ustawą o VAT i wzorem obecnie obowiązującej deklaracji VAT. Zmieni się to trochę od 2017 r., podobnie jak techniczna możliwość złożenia korekty JPK, której system obecnie nie przewiduje, a przepisy nie przewidują także w przyszłym roku.

Przede wszystkim nie opracowano jednak narzędzi do analizy danych pozyskiwanych z JPK. Bez tego samo raportowanie nie przyniesie żadnych korzyści. Należy mieć nadzieję, że system będzie sprawnie funkcjonował w 2018 r., kiedy składanie JPK stanie się obowiązkiem dla wszystkich przedsiębiorców.
 

Z praktyki moich klientów wynika, że ponowne rozpatrzenie sprawy przez zarząd województwa często jest czystą fikcją. Nie ma żadnego odniesienia się do argumentów podnoszonych we wniosku. Osoby orzekające za drugim razem tylko przepisują automatycznie treść decyzji nakazującej zwrot środków.

Szansa na wygraną pojawia się dopiero w wojewódzkim sądzie administracyjnym. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że dopóki mój klient nie zwróci fizycznie tych środków, naliczane są mu odsetki. Wynoszą one tyle, ile od zaległości podatkowych, czyli 8 proc. w skali roku. Są to więc kolosalne kwoty. Tak jest w wypadu regionalnych programów operacyjnych wdrażanych przez zarząd województwa. W krajowych programach będących w gestii ministra rozwoju i finansów jest już zupełnie inaczej. Bardziej obiektywnie – mówi ekspert od środków unijnych, Grzegorz Karwatowicz.

Pełna treść artykuły dostępna pod linkiem.

W ostatnim czasie zaczęły pojawiać się interpretacje indywidualne, w których Minister Finansów dokonuje szerszej wykładni pojęcia „pierwszego zasiedlenia”. O zmianie "optyki" resortu i znacznym uproszczeniu analizy opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości pisze Wojciech Dąbrowski.

KOMENTARZ | Wojciech Dąbrowski, prawnik, specjalista ds. podatkowych GWW

Bój z fiskusem dobiega końca

Przez kilka ostatnich lat jednym z bardziej skomplikowanych zagadnień na gruncie podatku VAT była kwestia opodatkowania sprzedaży zabudowanych nieruchomości. Problemem stanowiło m.in. określenie jakie czynności powodują „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części. Po latach Minister Finansów przyznaje rację sądom, doradcom podatkowym i tym samym podatnikom, przyczyniając się jednocześnie do znacznego uproszczenia analizy opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości.

Efekt tej zmiany ma fundamentalne znaczenie dla przedsiębiorców. Obecnie – jak się wydaje – podatnicy nie będą zmuszeni badać co działo się z budynkami i budowlami na przestrzeni kilku, a nawet kilkunastu lat, aby uzyskać informację o zwolnieniu lub opodatkowaniu VAT sprzedaży zabudowanych nieruchomości. Ograniczy to również nadużycia w postaci tworzenia fikcyjnych umów najmu tylko po to by udowodnić wystąpienie „pierwszego zasiedlenia”.

Minister Finansów przez lata bardzo wąsko definiował pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, uznając, iż dochodzi do niego co do zasady w momencie sprzedaży, najmu lub dzierżawy obiektu budowlanego. Takie czynności miały odpowiadać definicji przedstawionej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdzie mowa jest o oddaniu budynku, budowli lub ich części „do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. W ostatnim czasie zaczęły pojawiać się interpretacje indywidualne, w których Minister Finansów dokonuje szerszej wykładni pojęcia „pierwszego zasiedlenia”, przykładem jednej z nich jest interpretacja z 13.10.2016 r. (nr IPPP3/4512-488/16-4/PC).

W stanie faktycznym powyższej interpretacji wskazano, że nieruchomość nabyta została w 2000 r. od miasta jako zorganizowana część mienia po zlikwidowanym przedsiębiorstwie. Ulokowane na niej budynki i budowle zostały zwolnione z podatku VAT (zgodnie z informacją zawartą w akcie notarialnym) i nie były następnie (z jednym wyjątkiem) przedmiotem najmu, dzierżawy czy też sprzedaży. W uzupełnieniu do złożonego wniosku o wydanie interpretacji, wnioskodawca wskazał, że wszystkie obiekty budowlane były wykorzystywane do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Minister Finansów odpowiadając na pytanie dotyczące opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości odniósł się do pojęcia „pierwszego zasiedlenia” wskazując (na podstawie wyroku NSA z 14.05.2015 r., I FSK 382/14), iż pojęcie to, zawarte w Dyrektywie 112, ma charakter autonomiczny, a wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 112 wyraźnie nakazuje aby ww. pojęcie „rozumieć szeroko jako «pierwsze zajęcie budynku, używanie»”. Tym samym uznano, że budynek i budowle ulokowane na nieruchomości wnioskodawcy były przedmiotem „pierwszego zasiedlenia” na skutek m.in. ich wykorzystania do prowadzenia działalności. Powyższe stanowisko jest prawidłowe i zasługuje na aprobatę, gdyż stanowi przejaw interpretacji przepisów ustawy o VAT w oparciu o przepisy Dyrektywy 112. Martwi jednak, że podatnicy musieli czekać na taką wykładnię kilka lat.
 

Felieton ukazał się na łamach Pulsu Biznesu z dnia 5 grudnia 2016 r.

Komentarz Magdaleny Verdun (wcześniej Szlembarskiej) do artykułu Aleksandry Tarki Wspólnota mieszkaniowa płaci VAT od odsprzedaży ciepła właścicielom lokali.

Pełna treść artykułu pod linkiem.

KOMENTARZ Tomasza Krzywańskiego

Nie ulega wątpliwości, że wydatki poczynione podczas podziału majątku wspólnego na spłatę udziału eksmałżonka w nieruchomości powinny uprawniać do tzw. ulgi mieszkaniowej w PIT. Jednak dość często spłata ta zawiera w sobie również rozliczenie nakładów poczynionych przez małżonka na majątek wspólny. Wydatki na nakłady w zakresie, w jakim przekraczają wartość przekazywanego udziału, nie uprawniają już do zastosowania ulgi mieszkaniowej. Pamiętajmy też, że pojęcie celów mieszkaniowych ma określone ramy. Organ podatkowy może więc zakwestionować prawo do ulgi, jeśli nabytą w ten sposób nieruchomość przeznaczymy na działalność gospodarczą czy na cele inwestycyjne.

Pełna treść artykułu Moniki Pogroszewskiej dostępna po linkiem.