pl

Ważne orzeczenie dla branży energetycznej – sąd wyznacza granice fiskalizacji rekompensat

VAT nie od wszystkiego – sąd stawia granice fiskalizacji rekompensat za ograniczenie produkcji energii elektrycznej

26 czerwca 2025 r. zapadł istotny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, sygatura I SA/Po 188/25, w którym reprezentowaliśmy naszego klienta branży energetycznej, produkującego energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii (OZE). Orzeczenie odnosi się do uchylenia interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przesądza ono tym samym, że rekompensata za wykonanie polecenia ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii elektrycznej nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Podstawa do rekompensaty

Podstawą roszczenia o wypłatę rekompensaty były przepisy Prawa energetycznego. Zgodnie z nimi operator systemu przesyłowego (OSP) lub operator systemu dystrybucyjnego (OSD) może – w określonych sytuacjach – wydać polecenie:

  • wyłączenia z sieci jednostki wytwarzającej energię z wiatru lub słońca,
  • ograniczenia mocy wytwarzanej przez tę jednostkę,
  • wyłączenia magazynu energii elektrycznej,
  • zmiany mocy pobieranej lub wprowadzanej przez magazyn.

Celem takich działań jest zrównoważenie dostaw energii z zapotrzebowaniem oraz zapewnienie bezpiecznej pracy sieci elektroenergetycznej.

Takie polecenie – zgodnie z przepisami – daje prawo do rekompensaty. Jeśli operator systemu nakaże redysponowanie jednostek wytwórczych (czyli zmianę ich pracy) poza zasadami rynkowymi, musi wypłacić rekompensatę finansową. Otrzymuje ją operator tej jednostki wytwarzania, magazynowania energii albo odpowiedzi odbioru, której dotyczyło polecenie.

Wyjątek: rekompensata nie przysługuje wytwórcom, którzy podpisali umowę przyłączeniową bez gwarancji niezawodnych dostaw energii.

Wysokość świadczenia

W myśl przepisów rekompensata finansowa musi być co najmniej równa wyższej z następujących kwot lub jest ich połączeniem, jeżeli zastosowanie jedynie wyższej kwoty prowadziłoby do nieuzasadnienie niskiej lub nieuzasadnienie wysokiej rekompensaty:

  1. a) kwota dodatkowych kosztów operacyjnych poniesionych w wyniku redysponowania, takich jak dodatkowe koszty paliwa w przypadku redysponowania prowadzącego do zwiększenia mocy lub koszty zapewnienia ciepła zapasowego w przypadku redysponowania prowadzącego do obniżenia mocy jednostek wytwarzania energii wykorzystujących wysokosprawną kogenerację;
  2. b) przychody netto ze sprzedaży energii elektrycznej na rynku dnia następnego, które jednostka wytwarzania energii, magazynowania energii lub odpowiedzi odbioru wygenerowałaby, gdyby nie wydano polecenia redysponowania; w przypadku gdy jednostkom wytwarzania energii, magazynowania energii lub odpowiedzi odbioru przyznano wsparcie finansowe na podstawie ilości wytworzonej lub zużytej energii elektrycznej, wsparcie finansowe, które by/oby otrzymane, gdyby nie wydano polecenia redysponowania, uznaje się za część przychodów netto.

Argumentacja zespołu GWW

Sąd przychylił się do naszej argumentacji, w której próbowaliśmy dowieść, że czynności wynikające z poleceń nie mają charakteru umownego, a są one jednostronną decyzją OSP, wobec której spółka musi się dostosować. Wydanie poleceń ma bowiem kluczowe znaczenie dla zachowania bezpieczeństwa pracy krajowego systemu elektroenergetycznego oraz zrównoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię. Brak takiego zrównoważenia zakłóca pracę krajowego i europejskiego systemu elektroenergetycznego, skutkując ryzykiem dla bezpieczeństwa jego funkcjonowania i możliwością wystąpienia awarii systemowej o zasięgu lokalnym, krajowym lub regionalnym. I co ważne, kwota rekompensaty nie jest znana w momencie redysponowania nierynkowego. Co więcej, jej otrzymanie wymaga podjęcia działań ze strony spółki tj. złożenia wniosku, udzielenia pełnomocnictw, ale i tak otrzymanie rekompensaty nie jest pewne.

Sąd wyraźnie zaznaczył, że:

  • „Nie każda wypłata środków pieniężnych stanowi odpłatność w rozumieniu VAT” – to fundamentalna teza, która może być powoływana także poza sektorem energetycznym, w sprawach dotyczących interwencji państwa, dotacji, redystrybucji i innych mechanizmów quasi-publicznych;
  • Brak świadczenia – brak VAT;
  • W uzasadnieniu orzeczenia WSA rozbił argumentację fiskusa na trzy kluczowe filary:
  • brak stosunku zobowiązaniowego między stronami – polecenie redysponowania ma charakter jednostronny i wynika z przepisów prawa, nie z umowy cywilnoprawnej,
  • brak określonego beneficjenta świadczenia – zatrzymanie produkcji energii nie przynosi bezpośredniej korzyści konkretnemu podmiotowi, lecz służy interesowi publicznemu (stabilność sieci energetycznej),
  • charakter rekompensaty jako odszkodowania, a nie wynagrodzenia – wypłata nie jest gwarantowana, zależy od spełnienia szeregu warunków formalnych i nie ma ekwiwalentnego charakteru.

Skutki wyroku i korzyści dla przedsiębiorców

Reasumując, sąd – w przeciwieństwie do Dyrektora KIS – uznał, że w analizowanej sprawie nie zostały spełnione warunki dla uznania ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Warto zauważyć, że jest to bezprecedensowe orzeczenie, które może znacząco wpłynąć na sposób opodatkowania podobnych rekompensat w sektorze energetycznym – szczególnie w kontekście rosnącego znaczenia źródeł odnawialnych i roli państwa w zarządzaniu bezpieczeństwem energetycznym.Treść orzeczenia może mieć wpływ na wykładnię przepisów podatkowych w sytuacjach, gdzie świadczenie ma charakter obowiązkowy, wynika z decyzji publicznoprawnych i nie posiada jasno określonego beneficjenta.

Wyrok w sprawie naszego klienta ma szczególne znaczenie dla wytwórców energii odnawialnej, zwłaszcza fotowoltaiki, gdzie ograniczenia produkcji mogą być częstsze w okresach szczytowej podaży. Praktyka wypłat rekompensat przez PSE S.A. staje się w tych przypadkach coraz bardziej powszechna.

Ale na tym nie kończy się jego potencjalny zasięg. Można go interpretować szerzej – jako wyraz tendencji do:

  • zawężającej wykładni „świadczenia usług” na gruncie VAT,
  • ochrony podmiotów realizujących obowiązki wynikające z przepisów publicznych,
  • rozróżnienia pomiędzy wynagrodzeniem a publicznoprawnym odszkodowaniem.
  • nowatorskim podejściu do oceny „świadczenia” na gruncie VAT,
  • wyraźnym oddzieleniu mechanizmów rynkowych od działań systemowych i publicznych,
  • próbie ochrony przedsiębiorców realizujących decyzje operatora w interesie publicznym.

Interpretacja Dyrektora KIS, oparta na art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, była dotąd typowym podejściem organu podatkowego – zakładającym, że każde zaniechanie w zamian za pieniądze stanowi świadczenie usług. WSA jasno pokazał granice tego podejścia. Wsparł się orzecznictwem TSUE (sprawy C-215/94 Mohr i C-384/95 Landboden), podkreślając brak konsumenta i ekwiwalentu jako przesłanek wyłączających opodatkowanie VAT. Przedmiotowy wyrok wyznacza ważny punkt odniesienia w dyskusji o granicach opodatkowania usług w kontekście regulowanych rynków i interwencji państwowych. To nie tylko wyrok o VAT, ale również o relacjach między państwem, rynkiem a przedsiębiorcą.

Wyrok WSA może stać się precedensem i narzędziem argumentacyjnym w kolejnych postępowaniach dotyczących nie tylko sektora energii, ale również innych dziedzin objętych regulacją i interwencją państwa. Pokazuje, że VAT nie jest podatkiem od wszystkiego, co wiąże się z przepływem pieniędzy, i że granice tego, co można uznać za usługę, muszą być ustalane z poszanowaniem rzeczywistego charakteru świadczenia.

 

 

Szkodliwy przepis ordynacji podatkowej wreszcie zniknie – komentarz Andrzeja Ladzińskiego w Rzeczpospolitej

Jakie zmiany w ordynacji podatkowej są naprawdę potrzebne? Partner zarządzający w GWW i przewodniczący w Krajowej Izbie Doradców Podatkowych, Andrzej Ladziński, w rozmowie z Rzeczpospolitą komentuje propozycje Ministerstwa Finansów dotyczące usunięcia przepisu pozwalającego organom podatkowym na instrumentalne wszczynanie postępowań karnych skarbowych w celu zawieszania biegu przedawnienia.

„Administracja skarbowa nie powinna karać przedsiębiorców za błędy, które w nowej cyfrowej rzeczywistości sama bez trudu zidentyfikuje”.

Andrzej Ladziński podkreśla również potrzebę skrócenia terminu przedawnienia podatków oraz reformy prawa karnego skarbowego, tak by system nie karał za błędy łatwe do wychwycenia dzięki cyfryzacji.

Rozmowa jest to przeczytania na stronach dziennika: https://lnkd.in/dHAEyW_n

Nadchodzące utrudnienia w zatrudnianiu obywateli Ukrainy i Gruzji – co muszą wiedzieć pracodawcy

Nowelizacje ustaw i rozporządzeń wprowadzą odczuwalne zmiany dla firm zatrudniających obywateli Ukrainy i Gruzji:

  • Ukraina: od 4 marca 2026 r. koniec uprzywilejowanego statusu – konieczne będzie uzyskanie polskiej wizy lub zezwolenia na pobyt.
  • Gruzja: planowane wykreślenie z listy państw objętych uproszczonymi procedurami zatrudnienia i ruchem bezwizowym.

Skutki dla pracodawców:

  • Konieczność wcześniejszej weryfikacji statusu pracowników i ważności dokumentów.
  • Wydłużone terminy legalizacji pobytu – w niektórych regionach nawet powyżej roku.
  • Większe ryzyko braków kadrowych w kluczowych obszarach działalności.

Jak możemy pomóc?

Oferujemy pełne wsparcie w audycie zatrudnienia cudzoziemców, przygotowaniu procedur i dokumentacji, a także w reprezentowaniu przed urzędami. Dzięki temu nasi klienci minimalizują ryzyko przerw w ciągłości pracy i unikają kosztownych błędów formalnych.

Jakie zmiany są zapowiadane w opodatkowaniu fundacji rodzinnych na rok 2026?

Na wczorajszej konferencji prasowej Minister Finansów przedstawił projekt założeń w opodatkowaniu fundacji rodzinnej od 2026 roku.
Zmiany dotyczyć mają:

  • 3 letniego okresu „zamrożenia” – sprzedaż wniesionych aktywów (udziałów, akcji) zwolniona z podatku dopiero po 3 latach;
  • Podatku od zagranicznych jednostek CFC – dochody kontrolowanych spółek trafią pod lupę;
  • Opodatkowania fundacji w spółkach transparentnych podatkowo – koniec z luką w przepisach;
  • Najmu krótkoterminowego – od 2026 r. bez preferencji podatkowych, spór interpretacyjny ma być rozstrzygnięty na niekorzyść podatników.

Alert dotyczący briefingu MF dostępny po kliknięciu w przycisk:

ALERT

Startujemy z Newseletterem poświęconym fundacjom rodzinnym

Ilość zmian i duże zainteresowanie tematem fundacji rodzinnych skłoniło nas do uruchomienia newslettera, którego poświęcamy tylko fundacjom rodzinnym.

Publikujemy go z myślą o osobach już prowadzących fundacje lub planujących ich założenie oraz o profesjonalistach zajmujących się ich bieżącą obsługą, którzy potrzebują rzetelnych informacji na temat zmian i zapowiedzi w obszarze, który dotyka fundacji rodzinnych.

Zachęcamy do zapoznania się z pierwszym wydaniem, które znajdą Państwo pod tym linkiem: Newsletter_Private_Client_2025-07-18

Kancelaria GWW nawiązała współpracę z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie 

Kancelaria GWW nawiązała współpracę z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie – uczelnią o ugruntowanej pozycji naukowej i dydaktycznej.

W ramach tego partnerstwa GWW objęło patronatem jedną z sal wykładowych, która została przekształcona w Salę Rozpraw – przestrzeń, w której teoria łączy się z praktyką. To miejsce będzie służyć symulacjom rozpraw, analizie kazusów i innym formom edukacji prawniczej, które przygotowują studentów do realiów pracy w zawodach prawniczych i gospodarczych.

Korzyści dla obu stron są wielowymiarowe:

  • Studenci zyskują unikalne możliwości nauki przez doświadczenie, poznając praktyczne aspekty pracy prawnika w realistycznych warunkach.
  • Uczelnia rozwija nowoczesne formy kształcenia i wzmacnia relacje z praktyką.
  • Kancelaria GWW jako partner merytoryczny ma okazję wspierać młode talenty, dzielić się doświadczeniem oraz współtworzyć model edukacji prawniczej odpowiadający na wyzwania rynku.

To porozumienie to wspólna inwestycja w przyszłość zawodu prawnika i zacieśnianie relacji między nauką a praktyką.

Przedawnienie podatku w praktyce zniknie

Ministerstwo Finansów ogłosiło projekt zmian w Ordynacji podatkowej oraz Kodeksie karnym skarbowym, który może diametralnie zmienić dotychczasowe zasady przedawnienia zobowiązań podatkowych. Z jednej strony planowana jest rezygnacja z zawieszania biegu przedawnienia na skutek wszczęcia postępowania karnego skarbowego – z drugiej jednak proponuje się likwidację przepisu zabraniającego wszczynania postępowania po upływie terminu przedawnienia.

Taka zmiana umożliwi organom skarbowym i prokuraturze prowadzenie postępowań i dochodzenie zapłaty tzw. „równowartości uszczuplenia podatkowego” nawet wiele lat po wygaśnięciu zobowiązania – tym razem przez sądy karne.

„To bardzo nieprzemyślana koncepcja, ponieważ sędziowie orzekający w sprawach karnych nie są przygotowani do rozpoznawania spraw podatkowych, które bardzo często są niezwykle skomplikowane i trudne. Oskarżeni w takich sprawach mogliby usłyszec nie tylko wyrokiskazujące na więzienie, ale też kary grzywien i dopłacenia podatku, ktory nazywałby się tu „równowartoscią uszczuplenia podatkowego”. Krótko mówiąc, państwo sciągałoby podatki nie w drodze klasycznych postępowań organów fiskalnych, ale naokoło, poprzez sądy karne” – komentuje Andrzej Ladziński, partner GWW i przewodniczący KRDP.

Sprawdź, jakie ryzyka niesie projekt i co mogą zrobić przedsiębiorcy oraz kadra menedżerska, by zabezpieczyć się przed konsekwencjami.

Link do artykułu z pełnym komentarzem Andrzeja Ladzińskiego, partnera kancelarii GWW i przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych: https://www.pb.pl/przedawnienie-podatku-w-praktyce-zniknie-przedsiebiorcy-nie-beda-spac-spokojnie-1246373

PFR pozywa o zwrot subwencji? Możesz się bronić. Negatywna rekomendacja CBA to nie wyrok

Coraz więcej przedsiębiorców otrzymuje pozwy od Polskiego Funduszu Rozwoju, który domaga się zwrotu środków przyznanych w ramach tarczy finansowej. Podstawą są często lakoniczne, negatywne rekomendacje CBA mówiące o „uzasadnionym podejrzeniu wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć”. Bez dowodów, bez kontroli, ale z żądaniem milionów do zwrotu.

Jeśli otrzymałeś pozew od PFR, nie warto zwlekać z analizą swojej sytuacji prawnej. Skuteczna obrona wymaga znajomości specyfiki tych spraw oraz doświadczenia w prowadzeniu podobnych postępowań.

Dlaczego PFR nie zawsze ma rację? Sprawdź kluczowe argumenty

Przedawnienie roszczenia. PFR kieruje pozwy do wydziałów cywilnych, twierdząc, że jego działalność prowadzona przy realizacji programów tarcz finansowych nie jest działalnością gospodarczą. Dlaczego? Pozwalałoby to przyjąć stosowanie 6-letniego okresu przedawnienia zamiast 3-letniego właściwego dla roszczeń z prowadzenia działalności gospodarczej. Wiele pozwów jest jednak złożonych po upływie tego terminu, co może skutkować oddaleniem powództwa PFR. W postępowaniu sądowym należy wykazać, że PFR prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji programów rządowcy tarcz finansowych. Z pomocą w tym zakresie przychodzi chociażby ustawa z 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju, umowa pomiędzy PFR a Skarbem Państwa (którą PFR do sądów składa intencjonalnie w wersji zanonimizowanej o wynagrodzenie PFR za realizację programów) oraz jednostkowe raporty roczne PFR za rok 2020 i 2021, które przedstawiają dokładne kwoty wynagrodzenia otrzymanego przez PFR od Skarbu Państwa za prowadzenie programów tarcz.

Niewłaściwe zmiany regulaminów tarcz. Regulaminy programów pierwotnie nie przewidywały możliwości żądania zwrotu subwencji na podstawie negatywnej rekomendacji CBA (uregulowana była jedynie odmowa przyznania subwencji w przypadku negatywnej rekomendacji CBA). Późniejsze zmiany regulaminów często nie zostały skutecznie wprowadzone w odniesieniu do znacznej części beneficjentów z uwagi na brak zachowania odpowiedniego trybu – tym samym żądanie zwrotu subwencji na podstawie regulaminu w zmienionym brzmieniu jest pozbawione jakichkolwiek podstaw.

Wydatkowanie subwencji w sposób zgodny z celami programu. Środki z tarczy mogły być przeznaczone na większość kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Udowodnienie, że subwencje zostały wydatkowane zgodnie z celem programu, niweluje „uzasadnione podejrzenie wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć”. Warto więc przedłożyć do sądu dowody należytego wydatkowania subwencji. Żądanie przez PFR zwrotu w takiej sytuacji powinno zostać uznanie przez sąd za działanie polegające na nadużyciu prawa przez fundusz.

Brak wiążącego charakteru rekomendacji CBA. Negatywna rekomendacja CBA nie zobowiązuje automatycznie PFR do żądania zwrotu. PFR powinien dokonać indywidualnej oceny ryzyka nadużyć, a w pierwszej kolejności zidentyfikować, czym to ryzyko było spowodowane. Żaden przepis prawa nie przewiduje związania PFR negatywną rekomendacją wydaną przez CBA. PFR nie dokonywał żadnej oceny i niejako z automatu po otrzymaniu negatywnej rekomendacji CBA wydawał decyzję o zwrocie subwencji.

Brak przedstawienia przez PFR dowodów na ryzyko nadużyć. PFR nie tylko nie dokonywał oceny rekomendacji CBA na etapie wydawania decyzji o zwrocie, ale nawet na etapie wnoszenia pozwów PFR nie wiedział, czego miałoby dotyczyć rzekome ryzyko nadużyć, ponieważ w pozwach nie sformułował żadnych twierdzeń faktycznych w tym zakresie. Strategia procesowa PFR to próba nakłonienia sądów, aby to one pozyskiwały informacje o rzekomych nadużyciach po stronie pozwanych przedsiębiorców od CBA. Jest to jednak błędna strategia, gdyż dowody nie mają służyć ustaleniu faktów, których strona sama nie przedstawiła (a nawet jak w przypadku PFR – nie ma o nich wiedzy).

Jak możemy Państwu pomóc?

Nasza kancelaria specjalizuje się między innymi w procesie cywilnym i kwestiach związanych z pozyskiwaniem dofinansowań. Posiadamy doświadczenie w postępowaniach sądowych, w których PFR pozywa przedsiębiorców o zwrot subwencji, jak również w dochodzeniu przez przedsiębiorców roszczeń od PFR z tytułu niewłaściwego rozliczenia subwencji.

Warto skonsultować swoje możliwości i dostępne środki ochrony prawnej, co może mieć kluczowe znaczenie dla dalszego postępowania.

 

Elektroniczna komunikacja ze związkami zawodowymi – nadchodzące zmiany

Rząd planuje ułatwienie komunikacji między pracodawcami a związkami zawodowymi oraz radami pracowników przez szersze dopuszczenie formy elektronicznej. Zmiany mają na celu uproszczenie procedur oraz dostosowanie przepisów do realiów cyfrowej komunikacji w pracy.

Nowelizacja Kodeksu pracy oraz ustawy o związkach zawodowych i ustawy o informowaniu pracowników została ujęta w wykazie prac legislacyjnych Rady Ministrów (projekt UDER 82). Rząd ma zająć się projektami w III i IV kwartale 2025 r.

Główne założenia zmian

Projekt przewiduje możliwość prowadzenia kontaktów między pracodawcą a związ-kami zawodowymi i radami pracowników również w formie dokumentowej (np. e-mail) lub elektronicznej. Obejmuje to m.in.:

  • konsultacje w sprawie zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę ze związkiem zawodowym (art. 38 Kodeksu pracy),
  • przekazywanie informacji o przejściu zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę (art. 261 ustawy o związkach zawodowych),
  • przekazywanie danych niezbędnych do prowadzenia działalności związkowej (art. 28 u.z.z.),
  • składanie wniosków i udzielanie odpowiedzi dotyczących informacji o kadrze kierowniczej (art. 32 ust. 91z.z.),
  • informowanie pracowników o sytuacji ekonomicznej, zatrudnieniu i planowanych zmianach organizacyjnych (art. 13 ustawy o informowaniu pracowników).

Stanowiska związków zawodowych i pracodawców

Przedstawiciele organizacji pracowniczych deklarują otwartość na cyfryzację, ale wskazują na potrzebę dobrowolności i wzajemnego uzgodnienia form komunikacji. Eksperci ze strony związkowej podkreślają, że zmiana formy konsultacji – szczególnie w sprawach zwolnień pracowników – nie powinna osłabiać ochronnej funkcji prawa pracy. Ich zdaniem nowe regulacje powinny uwzględniać możliwość uzgadniania zasad komunikacji w układach zbiorowych pracy.

Z kolei przedstawiciele środowiska pracodaw-ców pozytywnie oceniają kierunek zmian. Wskazują, że forma elektroniczna nie tylko przyspiesza procesy komunikacyjne, ale także zmniejsza obciążenia administracyjne i ułatwia dokumentowanie przebiegu konsultacji. Niek-tórzy eksperci postulują jeszcze dalej idące reformy – np. możliwość zawierania umowy o pracę w formie elektronicznej z użyciem podpisu zaufanego lub osobistego, co mogło-by lepiej odpowiadać potrzebom rynku pracy.

Co to oznacza dla pracodawców?

Jeśli projekt zostanie uchwalony, pracodawcy zyskają nowe możliwości formalnej komunikacji ze związkami i radami pracowników. Warto już teraz:

  • przeanalizować swoje procedury wewnętrzne pod kątem ich cyfryzacji,
  • zidentyfikować obszary, gdzie forma elektroniczna może przynieść oszczędności
    i większą efektywność,
  • przygotować propozycje ustaleń ze stroną związkową, szczególnie jeśli w organizacji funkcjonują układy zbiorowe pracy.

Jak możemy Państwu pomóc?

Zespół prawa pracy naszej kancelarii wspiera pracodawców w zakresie:

  • wdrażania nowych form komunikacji ze związkami zawodowymi i radami pracowników,
  • dostosowania procedur do planowanych zmian legislacyjnych,
  • prowadzenia konsultacji z organizacjami pracowniczymi zgodnie z nowymi wymogami,
  • przygotowania dokumentów i wewnętrznych polityk zgodnych z projektowanym prawem.

Jeśli potrzebują Państwo wsparcia w zakresie wdrożenia proponowanych zmian lub chcą omówić możliwe ryzyka – zapraszamy do kontaktu.

 

MDR a podwyższenie kapitału zakładowego – kiedy występuje obowiązek raportowania?

Nowa Interpretacja Ogólna MF

29 lipca 2025 r. Minister Finansów i Gospodarki wydał interpretację ogólną, dotyczącą raportowania schematów podatkowych (MDR) w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego spółki kapitałowej w sytuacji, gdy część wkładu ponad wartość nominalną obejmowanych udziałów (akcji) alokowana jest na kapitał zapasowy spółki.

Kiedy nie ma obowiązku raportowania?

Minister wskazał, że nie każda transakcja z agio podlega raportowaniu MDR. W szczególności, jak wskazał Minister, raportowaniu nie podlega sytuacja, w której uzyskana nadwyżka wkładu nie pozwala na objęcie większej liczby udziałów lub akcji. W praktyce jednak takie podwyższenia nie są często spotykane. W dalszej kolejności Minister wskazał, że nie będzie podlegać raportowaniu podwyższenie kapitału zakładowego z agio, jeżeli cele takiego podwyższenia były inne niż podatkowe, np. wynikały z umowy inwestycyjnej lub umowy spółki.

Kiedy trzeba raportować?

Jak wskazuje MF, obowiązek MDR powstaje, jeśli: celem struktury z agio było celowe obniżenie podstawy opodatkowania PCC poprzez nie podniesienie kapitału zakładowego o całą wartość wkładu pieniężnego. W takiej sytuacji dochodzi do spełnienia kryterium głównej korzyści, a dodatkowo spełniona jest ogólna cecha rozpoznawcza (np. ujednolicona dokumentacja). Dodatkowo weryfikacji powinno podlegać spełnienie definicji  kwalifikowanego korzystającego oraz transgraniczny charakter transakcji.

Czy interpretacja ogólna rzeczywiście rozwiewa wątpliwości podatników?

Choć interpretacja ogólna Ministra Finansów i Gospodarki z 29 lipca 2025 r. miała na celu doprecyzowanie zasad raportowania schematów podatkowych (MDR) w kontekście podwyższenia kapitału zakładowego z agio, w naszej ocenie nie wnosi istotnych zmian do dotychczas wypracowanej praktyki. Natomiast mimo, iż nie daje pełnej jasności, to jednak kwestionuje automatyczność raportowania każdego podwyższenia z agio.

W praktyce podatnicy powinni badać każdy przypadek odrębnie i zadbać o uzasadnienie ekonomiczne przeprowadzanych transakcji.