Miesiąc: sierpień 2015

"W nowym okresie programowania projekty współfinansowane z funduszy unijnych będzie można realizować, podobnie jak w poprzednim okresie programowania, w ramach partnerstwa. Beneficjent z sektora publicznego może wybrać w tym celu zarówno inny podmiot publiczny, jak i podmiot prywatny.

Możliwość realizowania projektów wspartych finansowo z funduszy unijnych w ramach partnerstwa to kolejne, obok partnerstwa publiczno-prywatnego, rozwiązanie, które można zastosować w perspektywie finansowej 2014–2020. Możliwość tę wprowadza art. 33 ust. 1 ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (dalej: ustawa wdrożeniowa) – zob. ramka „Przepis art. 33…”. Zasady tworzenia partnerstwa zostaną przeanalizowane dla projektów jednostek samorządu terytorialnego (dalej: jst).

Wspólna realizacja projektu partnerskiego, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, może przybrać formę współpracy podmiotów publicznych. Tryb wyłonienia partnera publicznego w takim celu nie został w ustawie wdrożeniowej uregulowany, w przeciwieństwie do zasad wyłaniania podmiotu nienależącego do sektora finansów publicznych (zob. art. 9 ustawy o finansach publicznych – dalej: ufp). Taka sytuacja nie dziwi, ponieważ tego rodzaju współpraca doczekała się już szerokiej regulacji w przepisach ustrojowych dla jst, w tym ustawie o samorządzie gminnym (dalej: uosg) i ustawie o samorządzie powiatowym (dalej: uosp).

Partnerstwo podmiotów publicznych o jednorodnym statusie

W art. 10 ust. 1 uosg uregulowano, że wykonywanie zadań publicznych może być realizowane w drodze współdziałania między jst. Z powodzeniem więc gmina może aplikować o środki z dofinansowania unijnego na projekt i realizować przedsięwzięcie w nim przewidziane, współdziałając (tworząc partnerstwo) z inną gminą lub innymi gminami. Forma tego rodzaju współpracy przewidziana została w rozdziale 7 „Związki i porozumienia międzygminne” (art. 64–74) uosg. Gminy mogą się więc umówić na realizację projektu unijnego przez partnerstwo w formie związku międzygminnego lub porozumienia międzygminnego.

Związek międzygminny

Związek międzygminny powoływany jest na podstawie uchwały o jego utworzeniu, podejmowanej przez rady zainteresowanych gmin (art. 64 ust. 2 uosg). Pierwotnie jednak o zamiarze przystąpienia do związku międzygminnego każda z zainteresowanych gmin zobowiązana jest poinformować wojewodę (art. 66 uosg). W dalszej kolejności gminy powinny przygotować statut związku międzygminnego, w treści którego uregulują prawa i obowiązki gmin. Szczegółowo statut musi wskazywać, zgodnie z art. 67 ust. 2 uosg:

• nazwę i siedzibę związku,
• uczestników i czas trwania związku,
• zadania związku,
• organy związku, ich strukturę, zakres i tryb działania,
• zasady korzystania z obiektów i urządzeń związku,
• zasady udziału w kosztach wspólnej działalności i zyskach oraz pokrywania strat związku,
• zasady przystępowania i występowania członków oraz reguły rozliczeń majątkowych,
• zasady likwidacji związku,
• inne zasady określające współdziałanie."

Pełna treść artykułu jest dostępna w papierowym wydaniu pisma.

Wymóg uzyskania zgody zgromadzenia wspólników na podjęcie pewnych czynności przez spółkę z o.o. może wynikać z kodeksu spółek handlowych lub z umowy spółki. Dr Marcin Borkowski wyjaśnia, czy takie czynności podjęte bez zgody zgromadzenia będą ważne.

W ostatnim czasie coraz więcej przedsiębiorców jest zmuszona do korekty naliczonego VAT w związku z posądzeniem o uczestnictwo w transakcjach mających na celu wyłudzenie podatku. Ważne jest, aby podatnicy posiadali procedury zabezpieczające przed negatywnymi konsekwencjami nieświadomego uczestnictwa w tzw. przestępstwach karuzelowych pisze Artur Cmoch.

FELIETON:

Artur Cmoch, doradca podatkowy, wspólnik zarządzający GWW Tax

Karuzela podatkowa może być zabójcza 

Charakterystyczną cechą zjawiska wyłudzania VAT jest tworzenie łańcucha transakcji obejmujących obrót towarami w celu wygenerowania podatku na fakturach przez podmiot pełniący rolę, tzw. „znikającego podatnika". Podmiot ten nie wyłudza bezpośrednio podatku, jednakże poprzez wprowadzanie do obiegu faktur z „wygenerowanym” podatkiem VAT, umożliwia innemu podmiotowi jego odliczenie.
Istnieje szereg możliwości w zakresie podjęcia działań w celu ograniczenia nieświadomego uczestnictwa w oszustwach podatkowych dotyczących VAT. Wdrożenie tych działań pozwala w szczególności na wykazanie w razie sporu z organem podatkowym działania w „dobrej wierze” (czyli z należytą starannością). Możliwość wykazania działania w dobrej wierze jest natomiast kluczowym argumentem dla zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego czy też prawa do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych czy też eksportu towarów. Stanowi także istotny argument obrony w momencie postawienia zarzutów karnych lub/i karnych skarbowych.
Pojęcie dobrej wiary należy rozumieć jako stan wiedzy (świadomości) podatnika o okolicznościach realizacji danej transakcji oceniany na moment jej dokonania. Podstawą oceny zachowania dobrej wiary są działania podatnika zarówno poprzedzające dokonanie transakcji, jak i w czasie jej realizacji. Dobra wiara mimo iż dotyczy sfery ogólnie pojętej świadomości podatnika musi opierać się na materialnych dowodach – czyli musi dać się zweryfikować z punktu widzenia oceny, czy podatnik rzeczywiście nie wiedział albo nie mógł wiedzieć, że uczestniczy w oszustwie podatkowym.
W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 998/14) , wyrażono pogląd, zgodnie z którym istotne dla oceny czy strona skarżąca przedsięwzięła wszystkie działania, jakich można było od niej racjonalnie oczekiwać, w celu upewnienia się, że dokonywana przez nią transakcja nie prowadzi do udziału w przestępstwie podatkowym jest również to, czy strona stosowała w odniesieniu do swoich kontrahentów wypracowane przez nią wewnętrzne procedury sprawdzające. Jednocześnie przepisy nie wskazują jakie konkretne warunki powinny być zachowane, aby dana procedura uznana została za skuteczną.
Dla obrony przed negatywnymi skutkami nieświadomego udziału w karuzelach podatkowych istotne jest zatem wprowadzenie procedur, których celem jest weryfikacja kontrahentów. Zgodnie bowiem z orzecznictwem polskich sądów, które odwołują się w tym zakresie do dorobku orzeczniczego Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, podatnik, jeśli dochował należytej staranności, co wyraża się we wprowadzeniu stosownych procedur, a zatem działał w dobrej wierze, nie może ponosić negatywnych konsekwencji, nawet jeśli transakcja faktycznie została zawarta z podmiotem wyłudzającym podatek (albo jeśli taki podmiot znalazł się na wcześniejszym etapie łańcucha transakcji).