Prawny paradoks

Przepisy o wnoszeniu skarg do sądów administracyjnych na negatywne rozpoznanie protestów w projektach unijnych działają przeciw wnioskodawcom pisze Grzegorz Karwatowicz.

W przypadku negatywnej oceny projektu wybieranego w trybie konkursowym wnioskodawca ma prawo wniesienia protestu w celu ponownego sprawdzenia złożonego wniosku w zakresie spełniania kryteriów wyboru projektów. Zapewnia to art. 53 ust. 1 Ustawy z dnia 11 lipca 2014 roku o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2016 r. poz. 217 ze zm., dalej: ustawa wdrożeniowa). Jeżeli protest zostanie uwzględniony, ocena projektu w spornym zakresie zostanie przeprowadzona ponownie. Jeżeli natomiast zostanie rozpoznany na niekorzyść wnioskodawcy, ma on prawo do wniesienia skargi do sądu administracyjnego (art. 61 ust. 1 ustawy wdrożeniowej). Dzieje się tak w trzech sytuacjach: gdy protest nie zostanie uwzględniony, zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia lub ponowna ocena projektu będzie negatywna.

Tryb i zasady związane z wnoszenie skarg do sądów administracyjnych, odpowiednio: wojewódzkiego sądu administracyjnego jako sądu I instancji oraz do Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu II instancji reguluje ustawa wdrożeniowa, nie zaś przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: Ppsa), które co do zasady (jako normy prawa ogólnego) znajdują swoje zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Regulacja odmienna od ogólnej

Niestety sposób uregulowania wnoszenia skargi do sądu administracyjnego w przepisach ustawy wdrożeniowej jest tak dalece odmienny od ogólnego, a także rygorystyczny, że wywołuje spore problemy nie tylko dla wnioskodawców, ale również dla profesjonalnych pełnomocników. W efekcie więcej skarg jest przez sądy administracyjne odrzucanych z powodów niespełnienia wymogów formalnych niż rozpoznawanych.

Artykuł w całości ukazał się na łamach miesięcznika Fundusze Europejskie, NR 2/2017.